به گزارش خبرنگار رویدادفرهنگی، چهارشنبه بیست و چهارم آبان‌ماه، پنجمین درس‌گفتار سنایی به بررسی غزل‌های او با حضور سعید حمیدیان در مرکز فرهنگی شهرکتاب برگزار شد.

سعید حمیدیان درباره سنایی غزنوی در این جلسه توضیحاتی ارائه داد. او نخست درباره اینکه ایرانیان نسبت به افرادی که آنها را ساخته اند، فراموشکارند گفت: به غزل‌های سعدی افتخار می‌کنیم، اما بررسی دقیق و علمی از غزل‌های سعدی نبود، من کتابی درباره آن نوشتم. موضوع صحبت ما غزل سعدی نیست اما سعدی و دیگران از جمله سنایی در یک چیز مشترک اند و آن فراموشکاری ما است.

او  با بیان  اینکه در غزل سعدی را شاعری معرفی کردند که عشقی بشری دارد، توضیح داد: بیشترین غزل‌های سعدی از عارفانه‌ترین غزل‌های پارسی اند. غزل سنایی هم متاسفانه مشمول کم لطفی ایرانیان شده است. سنایی یک نابغه است مانند آن نوابغی که دهش بسیار در عالم ادب کرده اند. این شاعر بزرگ و عارف والا مقام در ادب ما حتی پیشگام واقعی غزل بود. سنایی در نیمه دوم قرن پنجم یعنی سه قرن قبل از حافظ و دو قرن قبل از سعدی زندگی می‌کرد.

حمیدیان با طرح یک سوال که سعدی و حافظ را  چه کسانی ساختند؟ به سخنان خود ادامه داد و گفت: قالب معتبر شعر ما تا قرن ششم قصیده بود، بعد از آن غزل روز به روز ارتقا پیدا کرد و سنایی نخستین فرد است که به فراوانی غزل گفت. سنایی از پیشرفت‌های ادبیات و شعر، در زمان خود بهترین استفاده را کرد. قبل از سنایی غزل را به صورت جسته و گریخته و نه به صورت قالب مهم داشتیم. کار سنایی به روی کار آوردن غزل است به صورتی که کم‌کم جای قصیده به خصوص نوع مدحی آن را پرکند.

او افزود: در زمان سنایی غزل به معنای کنونی وجو ندارد و چیزی که هست، بیشتر تغزل و تشبیه‌های ابتدای قصاید است. غزل از تغزل و تشبیه شکل گرفت ولی آن کجا و این کجا. ما موضوع و محتوای غزل را همراه با شکل و زبان غزل یکجا می‌خواهیم و این را در دیوان سنایی می‌بینیم.

حمیدیان در ادامه درباره تاثیر دیدگاه ملامتی بر شعر فارسی به خصوص غزل توضیح داد:غزل پارسی نکاتی دارد که ما آن را با آن خصوصیات می‌شناسیم، یکی از خصوصیات غزل این است که از فکر و اندیشه ملامتی سرچشمه می‌گیرد. اندیشه ملامتی برای گروهی است که بر اصل خریدن چیزهایی برای خود که مردم عیب تلقی می‌کنند، معتقد بودند. در اکثر یا همه غزل‌های سنایی اندیشه ملامتی را می‌بینید.