یک نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان با بیان اینکه ادبیات این حوزه زیرپوشش بزرگسال قرار می‌گیرد گفت که ادبیات کودک و نوجوان دغدغه اصلی فرهنگسراها و ارگان‌ها نیست.
حسین فراهانی، نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار رویداد فرهنگی درباره ارائه ظرفیت‌های محتوایی ملی توسط نهادها و فعالان حوزه ادبیات کودک و نوجوان به جامعه علاقمندان این حوزه اظهار داشت: این مسئله در حال حاضر دغدغه اصلی فرهنگسراها و ارگان‌ها نیست و ادبیات کودک بیشتر زیرپوشش بزرگسال قرار می‌گیرد البته این موضوع نسبت به 10 سال اخیر بسیار متفاوت شده است.
وی ادامه داد: ادبیات کودک و نوجوان هنوز در سایه ادبیات بزرگسال قرار گرفته و خیلی اوقات این حوزه نویسندگان، شاعران و متخصصان خود را بطور کامل ندارد و خیلی از افراد در کنار کار بزرگسال به کار کودک و نوجوان می‌پردازند.
وی با اشاره به دو رده نویسنده در عرصه ادبیات کودک و نوجوان بیان کرد: نویسندگان برتر این حوزه مانند فرهاد حسن‌زاده و موحد کرمانی که با توجه به عملکرد سالیانه‌شان اکثر انتشاراتی‌ها به سراغ این افراد می‌روند و روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند در رده اول و گروهی که نسل جدید نویسندگان کودک را تشکیل می‌دهند و ناشران و سازمان‌ها معمولا آنها را حمایت نمی‌کنند (اغلب بخاطر به سود رسیدن زودتر و تغییر سریع منابع مالی خود به سراغ نویسندگان رده اول می‌روند) در رده دوم قرار می‌گیرند.
نسل جدید نویسندگان کودک و نوجوان در شرایط گلخانه‌ای جلو می‌روند
فراهانی با ابراز تاسف از اینکه ناشران از آن جهت که هزینه‌ای را بابت مولف پرداخت نمی‌کنند، بیشتر سراغ آثار نویسندگان خارجی می‌روند، گفت: قصه‌های آنها کاملا با فرهنگ ما متفاوت است لذا نسل جدید در شرایطی بسیار سخت و گلخانه‌ای به جلو حرکت می‌کند.
این نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان حضور فرهنگسراها را بعنوان نکته‌ای مثبت برای ارتباط مستقیم با مردم و نویسندگان دانست و اظهار داشت: فرهنگسراها پل ارتباطی بین نویسندگان، مردم و خانواده‌ها است و متاسفانه در حال حاضر مدیران رده بالای آنها نگاه کارشناسی ندارند و افرادی هستند که دغدغه فرهنگی و موضوع کودک و بزرگسال را ندارند و با روابط بر منصب نشسته‌اند.
وی ادامه داد: لذا اولا باید برای فعال‌تر شدن فرهنگسراها شرایطی فراهم شود (چه از لحاظ تبلیغات و چه هزینه) چون برخی از آنها توسط مدیرانی که دکان‌منش هستند (البته مدیران هم شرایط و مشکلات مالی خاص خود را دارند) اداره می‌شوند و درواقع آنها به سراغ برگزاری کلاس‌هایی می‌روند که برایشان سود مالی بیشتری داشته باشد و کلاس‌هایی مثل نقاشی، طراحی یا داستان‌نویسی کنار قرار می‌گیرند.
به گفته فراهانی، هزینه شهریه کلاس‌هایی مثل داستان‌نویسی مبلغی نیست و فرهنگسراها بهتر است در جهت برگزاری اینگونه کلاس‌ها حتی بصورت رایگان بستری را برای خانواده‌ها فراهم کنند.
فرهنگسراها باید فاز فرهنگی بیشتری بگیرند
فراهانی درباره لزوم توجه فرهنگسراها به مسائل فرهنگی، عنوان کرد: فرهنگسراها اگر اندکی از دغدغه خود را به بحث فرهنگی تا منابع مالی دهند و درواقع بیشتر فاز فرهنگی گیرند، می‌توانند مردم را بیشتر جذب کنند. کلاس‌های قصه‌نویسی از آن جهت که برای برخی فرهنگسراها سود آنچنانی ندارد تا روی آن تکیه کنند، معمولا خلوت هستند.
این نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان اظهار داشت: من چندین بار با تعدادی از فرهنگسراها صحبت کردم که بخشی از کتاب‌های من را تهیه و بعنوان جایزه و هدیه به کودکان و نوجوان فرهنگسرا دهند که موافقت نشده است درحالیکه آنها می‌توانند علاوه بر برگزاری کلاس‌های داستان‌نویسی و فعال‌تر شدن این بخش، با خریدن کتاب‌های کودک و نوجوان نویسندگان این عرصه را هم حمایت کنند.
وی با اشاره به جایگاه پدیدآورندگان کتاب‌های کودک و نوجوان طی سال‌های اخیر نسبت به گذشته یادآور شد: اینکه پدیدآورندگان جایگاه شایسته‌تری را نسبت به گذشته پیدا کردند را نمی‌توان کتمان کرد اما در بحث کودک سرمایه‌گذاری برای سرمایه‌داران خیلی اهمیت ندارد.
