به گزارش رویداد فرهنگی، برخی از مقالاتی که در این شماره از بخارا به چاپ رسید عبارتند از:

برگی از تاریخِ موسیقی ایران زمین از محمدرضا شفیعی کدکنی؛

ما همه آرشیم از  ژاله آموزگار؛

قسمت چهارم نشر و تمدن از عبدالحسین آذرنگ و

صورتگر شطحیات متعالی (درباره آثار بیژن صفاری) از داریوش شایگان.

همچنین در این شماره به زندگانی و آثار رهنورد زریاب پرداخته شده است.

رهنورد زریاب در سال 1323 هجری خورشیدی در گذر ریکاخانه کابل از پدری اهل غزنه و مادری از شمال کشور افغانستان به دنیا آمد.

زریاب که درسهای نخستینش را د رمسجد اوزبیکها در گذر ریکاخانه و مسجد گوری در بازار سراجی کابل گذراند، برای ادامه تحصیل در مقطع دانشگاهی به کابل رفت و خبرنگاری خواند.

در سال 1349 در وزارت اطلاعات و فرهنگ به عنوان خبرنگار شروع به کار کرد. یکسال بعد به بریتانیا سفر کرد و در سال 1351 گواهی نامه فوق لیسانسش را در رشته روزنامه نگاری از دانشگاه ویلز جنوبی گرفت.

او در سال 1351 دبیر بخش مقاله ها در روزنامه دولتی اصلاح شد و در سال 1353 با بانو سپوژمی زریاب ازدواج کرد.

در سال 1357 بعد از کودتای حزب دموکراتیک خلق، رییس بخش هنر در وزارت اطلاعات و فرهنگ شد و در سال 1363 از این مسئولیت کناره گیری کرد. او چند ماه از سال 1358 را در زندان به سر برد.

در سال 1372 کابل را به علت جنگ و نابسامانی ترک کرد و به پاکستان رفت. در سال 82 به خواست دفتر ریاست دولت به کشور برگشت ولی در سال 83 از مشاوریت وزیر اطلاعات و فرهنگ کناره گیری کرد و کار در تلویزیون خصوصی طلوع را آغاز کرد که تا کنون ادامه داده است.

زریاب نخستین داستان کوتاه خود را در مجله «آواز پشتون» به چاپ رساند. او داستان‌های کوتاه زیادی دارد که میتوان از آنها به «گلنار و آیینه»، «زیبای زیر خاک خفته» و  «چارگرد قلا گشتم» اشاره کرد.

در مقاله منوچهر فرادیس درباره رهنورد زریاب نوشته شده است:

محمداعظم رهنورد زریاب، درخشنده ترین نامی است که در پانزده سال پسین از رسانه‌های افغانستان شنیده میشود. آنچه او را مطرح و مهم ساخته است، داستانهای دل انگیز و رمانهای دوست داشتنی است، اما زریاب فرزانه مردی است که در کنار نوشتن داستان و رمان و مقاله پژوهشی، یک تنه و تنها در برابر تمامی آنانی که هویت، زبان و فرهنگ او را، زبان فارسی دری را، سانسور میکنند، ایستاده است.

پس از سال 1386 هجری خورشیدی نام استاد زریاب در اغلب محافل فرهنگی و در زبان مردم تکرار میشود. چون آن سالها اوج مخالفتها روی واژه های دانشگاه و دانشکده و در کل پارسی نویسی و پارسی گویی بود.

در شماره صدو هجدهم همچنین جشن نامه دکتر بهروز برومند منتشر شد.

دویست و هشتاد و نهمین شب مجله بخارا به دکتر بهروز برومند اختصاص داشت که عصر چهارشنبه سی‎ام فروردین ۱۳۹۶ با همکاری انتشارات گاندی، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، کانون زبان فارسی و مجله بخارا برگزار شد.

در ادامه این شماره از مجله بخار مقاله محمود دولت آبادی با عنوان رابط بین ما و روحیه افسونزده هند، و مقالاتی از نصرالله پورجوادی ، سیروس علی نژاد ، بهاءالدین خرمشاهی ، محمود آموزگار ، سیدمصطفی محقق داماد و علی دهباشی منتشر شده است.