محمدحسن فکری، دبیر هفدهمین جشنواره صنعت چاپ در گفت‌وگو با خبرنگار رویداد فرهنگی درباره رویکردها و اهداف کلی این جشنواره اظهار داشت: جشنواره صنعت چاپ دارای دو بخش بزرگداشت صنعت، کارآفرینان و سرمایه‌گذاران آن و بخش دیگر مسابقات آثار برتر چاپی است.

گروه رمان شورای کتاب کودک در بررسی نتایج آثار منتشر شده در سال 95-96 اعلام کرد: دنیای ادبیات تنها راهی است که می‌توان از طریق آن به دنیای آدم‌ها وارد و ضمن اطلاع از دردها و لذت‌ها با آنها همگام شد.

حسن میرعابدینی در نشست نقد و بررسی اثر جدیدش «سرگذشت تاریخ‌نگاری ادبیات معاصر ایران»، اظهار کرد: ادبیات در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود اما ادبیات مدرن و معاصر وارد فضای آموزشی نشده است. از نظر کسانی گویی ادبیات مدرن انحراف است و کاش اصلاً پدید نمی‌آمد.

بیوک ملکی؛ مدیرعامل دفتر شعر جوان در گفت‌وگو با خبرگزاری آنا، درباره فعالیت‌های این دفتر در دوره جدید، توضیح داد: «فعالیت‌های این دفتر بعد از وقفه چند ساله آن، تقریبا از یک سال و نیم پیش با برگزاری کلاس‌های آموزشی آغاز شد و در حال حاضر نیز با برنامه‌های مختلف، پیگیری می‌شود.»

چهاردهمین دوره جایزه‌ ادبی واو (آثار داستانی متفاوت سال)، فراخوان خود را منتشر کرد. بر اساس این فراخوان، از تمام نویسندگان و ناشران خواسته شده تا ۳ نسخه از رمان‌های ایرانی خود را که چاپ اول آنها در سال ١٣٩٥ بوده، تا پایان شهریورماه ارسال کنند.

حمیدرضا شکارسری شاعر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: در این مملکت هنر و ادبیات اساسا نقش زینت‌المجالس را دارد، به این مفهوم که اگر باشد بد نیست و اگر هم نبود عیبی ندارد.

مثنوی عاشقانه «لیلی و مجنون» برای نخستین بار به زبان فرانسه ترجمه و منتشر شد. این مجموعه  توسط انتشارات فایار در پاریس به چاپ رسیده است. بیشتر محققان اعتقاد دارند که بن‌مایه‌های پراکنده این داستان برگرفته از اشعار و افسانه‌های فولکلور در زبان عربی است که نظامی ایرانی‌سازی کرده است.

سیروس همتی بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر در تازه‌ترین اثر هنری خود، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاهش را با عنوان «ننه کاراته» منتشر کرد. این مجموعه شامل هشت داستان کوتاه از اوست که همگی دارای تمی اجتماعی و خانوادگی است. داستان‌های همتی را از چند منظر می‌توان اثری خوشخوان و قابل اعتنا به شمار آورد.

کتاب «فیلم/ ژانر» نوشته ریک آلتمن با ترجمه حمید طاهری منتشر شد. ریک آلتمن در این کتاب سعی دارد، ژانر و ژانربندی را به عنوان یک فرایند تعریف کند. در واقع او به سراغ حاصل فرآیند نمی‌رود. او می‌خواهد خودِ فرایند را مورد مطالعه قرار دهد.