پنج‌شنبه هفتم اردیبهشت‌ماه جلسه دیدار و گفتگو با اسمعیل دمیرچی از طرف بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، کانون زبان فارسی، کتاب‌فروشی آینده و مجله بخارا اجرا شد.
به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، هشتاد و ششمین جلسه دیدار و گفتگو به بخش مهمی از تولید فرهنگ یعنی صنعت چاپ و لیتوگرافی اختصاص داشت. در این مراسم، محمود آموزگار، ریاست اتحادیه ناشران، غلامرضا امیرزاده، که از برجسته‌ترین متخصصین امور لیتوگرافی اند، قاسم صافی دارای دکترای زبان و ادبیات فارسی و استاد بازنشسته دانشگاه و علی دهباشی مدیر مجله بخارا سوالات خود را از دمیرچی پرسیدند.
در شروع این نشست دهباشی توضیحاتی درباره دمیرچی ارائه داد: نام اسمعیل دمیرچی تداعی کننده بخشی از صنعت چاپ است. او در دوره‌ای از تاریخ ایران دست به آفرینش فرهنگی و صنعتی زد. عبدالرحیم جعفری و همایون صنعتی‌زاده در نشر کتاب، بهرام بهرامی در گرافیگ و نسل‌های بعد مرتضی ممیز در گرافیک در مجموع دوره درخشان فرهنگی را ساختند تا دوستداران فرهنگ با عوامل زایندگی در ایران آشنا شوند.
انتشارات خانه کتاب دو کتاب از دمیرچی منتشر کرده است، یکی درباره زنده یاد نوریانی که از بنیان‌گذران صنعت چاپ نوین است و یکی «یادداشت‌های جا افتاده» که برای اولین بار توسط شخصیتی مانند دمیرچی نوشته شد، چون در ادبیات خاطره‌نویسی ایران، این کتاب‌ها معمولا توسط رجال سیاسی و اجتماعی نوشته میشود. خاطراتی که ایشان با شخصیت‌های بزرگ ادبی دارند مانند خاطرات ایشان با سید جلال الدین آشتیانی که شبی نیز برای او برگزار شد، در این کتاب در دسترس همگان قرار گرفته است.
دمیرچی در ابتدای این جلسه در معرفی خود بیان کرد: سال 1329 در سنگلج برای پای من که به کلاس ششم می‌رفتم ، اتفاقی افتاد. آن سال‌ها در کارگاهی، جوشکاری می‌کردم، این کار چشم مرا به درد آورد. بعد از این اتفاق شب عید 1330 وارد کار چاپخانه «خواندنی‌ها» شدم. خیلی راه خوبی را طی کردم. اگر یکبار دیگر به دنیا بیایم، باز به چاپخانه می‌روم. از یک لحظه از عمرم پشیمان نیستم.
آموزگار سخنران بعدی بود. او درباره دو کتاب دمیرچی که خانه کتاب چاپ کرده است، گفت: دیشب دو کتاب دمیرچی را ورق میزدم، چیزی که بین سطور خیلی به رخ می‌کشید، روح شورمندی بود که در صفحات موج می‌زد. کتاب «هویت‌های پایدار» به سبک کم نظیری بی‌نقص چاپ شده است و می‌تواند وارد بازار بین‌المللی شود. این کتاب دارای مقدمه انگلیسی و فرانسوی است.
آموزگار در ادامه سخنان خود از انگیزه دمیرچی برای نوشتن کتابی درباره نوریانی پرسید.
دمیرچی در پاسخ به سوال آموزگار گفت: از جمله جاهایی که در آن کار کردم و از آنجا رضایت خاطر دارم، موسسه نوریانی است. من از آنجا حقوق گرفتم و گوشت و مرغ برای کودکانم خریدم تا آنها به دانشگاه بروند. من قدرشناس آن حقوق هستم. یک روز آقای نوریانی فوت شد، در مسجد جواد ختم گرفتند. به من که چهل سال آنجا کار کردم بر خورد و تصمیم گرفتم کتاب نوریانی را چاپ کنم.
فایل صوتی بالا امکان دسترسی علاقه‌مندان به صدای کامل این نشست را ممکن ساخته است.
