مجید غلامی جلیسه درباره نحوه شکل گیری استودیوخانه کتاب به خبرنگار رویداد فرهنگی گفت: یکی از دغدغه‌ها و مشکلاتی که نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با آن مواجه است، صدایی است که هیچ ربطی به کتاب ندارد. قطع به یقین این میزان از صدا آرامش را از افرادی که دنبال پیدا کردن کتاب هستند، می‌گیرد. در خانه کتاب بنا داشتیم که سلسه فیلم مستند و فیلم کوتاه اقتباسی با موضوع کتاب داشته باشیم و همچنین برنامه سلسله نشست‌هایی تنظیم شد، پس فکر کردیم که چه کار می‌توانیم بکنیم که به صداهای موجود در فضای نمایشگاه چیزی اضافه نکنیم بلکه کمک کنیم که کم شود یا الگویی ایجاد کنیم تا دیگران از آن بهره بگیرند.

وی افزود: به این گونه که می‌بینید استودیو خانه کتاب شکل گرفت، فیلم‌ها نمایش داده می‌شود و افراد می‌توانند با هدفون به صدای فیلم گوش دهند. بزرگان و نویسندگان در استودیو می‌نشینند و با کارشناس مصاحبه می‌کنند و مردم عزیز ما از هدفون گوش می‌دهند. به این وسیله استادی که در این محیط استودیو نشسته  با تمرکز بالاتری صحبت می‌کند، چون محیط ایزوله و آکوستیک است و افرادی که در فضای در نظر گرفته شده می‌نشینند، می‌توانند با صدای خوب صدای فیلم، کارشناس و مجری را بشنوند. فکر می‌کنم باید بیاموزیم در کتابخانه و نمایشگاه این کتاب‌ها هستند که فریاد می‌زنند! نه ما. اگر این را بیاموزیم شاید فضای استانداردتری داشته باشیم.

جلیسه درباره بازخورد بازدید کنندگان نمایشگاه با دیدن استودیو خانه کتاب بیان کرد: شکل و ایده استودیو برای همه خیلی جذاب و جالب است. در فضایی که برای این پروژه در نظر گرفته شده است، جوی دوستانه ترتیب دادیم. توقع من بیشتر این است که غرفه‌دارها و متولیان نمایشگاه از این ایده الگو برداری کنند و سعی کنند آرامش بیشتری در نمایشگاه برقرار شود.