کتاب «مدیریت ورزش بین‌الملل» نوشته مینگ لی، اریک مک اینتاش و گونزالو براوو، ترجمه حسن اسدی، مرتضی دوستی، اعظم ابراهیمی، فروغ محمدی و محمد تقوی امامی توسط انتشارات بامداد کتاب به چاپ رسید.
به گزارش رویداد فرهنگی، مدیریت ورزش بین الملل رشته‌ای است که بر روی مسائل سازمانی، اداری، فعالیت‌های تجاری و فرهنگی در عرصه بین‌المللی تمرکز دارد.
ورزش ابزاری مهم در فرآیند مبادلات بین‌المللی است. به ندرت یک تصمیم مدیریتی در حوزه تجارت و مدیریت، نفوذ رویدادهای ورزشی را نادیده می‌گیرد؛ بنابراین بدون آموزش در عرصه بین‌المللی ورزش، مدیران با داشتن دیدگاه‌های سطحی نسبت به سیاست بین‌المللی، فرهنگ‌ها، اقتصادها، سیاست‌های گذرا و رقابت‌های خارجی آسیب‌پذیر خواهند بود که این عوامل در به کارگیری قوانین بازی، برای تعیین سازمان‌ها و شرکت‌های بازنده در عرصه بین‌المللی حیاتی است.
یکی از اهداف این کتاب افزایش آگاهی و درک بیشتر در مورد مجموعه شایستگی‌هایی است که برای کار موثر و متناسب در محیطی با فرهنگ‌های گوناگون نیاز است.
این کتاب اطلاعات و بینش‌های مهمی در مورد اصول تجارت و همین طور نقطه تلاقی آن با اصول ورزش بین‌الملل به دانشجو، استاد، مدیر و وکیل ارائه می‌کند.
در این کتاب سعی شده است نظریه‌های مرتبط با تجارت و مدیریت بین‌الملل به شیوه‌ای بیان شود تا برای دانشجویان مدیریت ورزشی به سادگی قابل درک باشد و مهم‌تر اینکه تلاش شده مبانی نظری و مسائل عملی آمیخته و در یک چارچوب کاربردی ارائه شوند.
گستردگی و پرمحتوا بودن این کتاب بدون تردید تاثیر زیادی در حوزه مدیریت ورزش خواهد داشت و همچنین به مدیران ورزشی کمک می‌کند تا جنبه های مختلف ورزش رقابتی دنیا و اینکه چرا بسیاری از مبلغان عرصه ورزش وضعیت دشواری دارند و بر سر دوراهی قرار گرفته اند را درک کنند.
بخشی از متن کتاب
در طول 30 سال اخیر، صنعت ورزش در سرتاسر جهان به طور چشمگیری تکامل یافته و دگرگونی‌های مهمی را به شکلی که این بخش سازماندهی شده، ایجاد کرده است. این صنعت به سطوح بالای پیچیدگی و کمال رسیده؛ در نتیجه مدیریت ورزش نیز پیچیده و بسیار تخصصی شده است؛ اما رشد وتوسعه ورزش در همه جا مشابه نبوده است، در امریکا در نتیجه مدیریت ورزش نیز پیچیده و بسیار تخصصی شده است؛ اما رشد و توسعه ورزش هم در همه جا مشابه نبوده است. در آمریکای لاتین صنعت ورزش با یک روند و سرعت متعادل تر رشد کرده است. دولت‌ها به ویژه در نقش خود به عنوان مسئول رفاه و بیمه، نقش اصلی را در تقویت و پیشروی این صنعت داشته اند. با وجود نقش محوری دولت، رشد بخش ورزش بدون مشکلات، چالش‌ها و جنجال نبوده است. در طول سال‌ها، موارد سوء مدیریت مکرر در سازمان‌های ورزشی، هم خصوصی و هم دولتی، در کشورهای متعددی در سرتاسر منطقه گزارش شده اند. برخی از این حوادث، موارد فساد بوده اند که نه تنها منابع دولتی را هدر دادند بلکه هزینه سیاسی زیادی را برای مقامات دولتی به همراه داشتند.
شواهد (شفاهی) نشان می‌دهند که در امریکای لاتین، مدیران و کارمندان که در هر دو بخش خصوصی و دولتی ورزش کار می‌کنند؛ تخصص یا پیشینه حرفه‌ای کافی را برای اداره موثر و موفق این سازمان‌ها ندارند؛ در نتیجه شیوه‌های مدیریتی ضعیف در سازمان‌های ورزشی آماتور و اجتماعی و سازمان‌های ورزشی حرفه‌ای متداول هستند. در بیشتر موارد، این روش‌ها با رویکردهای ضعیف و سست در حسابداری و مدیریت مالی و شفافیت حداقلی در اسناد فعالیت‌ها و مدیریت‌ها شناخته می شوند.
