به گزارش رویداد فرهنگی، بوف کور نوشته صادق هدایت، اول بار در هندوستان به چاپ رسید.
استفاده مکرر نویسنده از عناصر هندی  در فضای بوف کور رابطه جدا نشدنی بین صادق هدایت، بوف کور  و هندوستان به وجود آورده است. هدایت، پیش از سفرش به هندوستان در کتاب‌های انسان و حیوان و فواید گیاهخواری با فرهنگ سرزمین هند آشنایی داشته است...در داستان زنده به گور می‌نویسد: «...می‌خواهم بروم دور.خیلی دور. یک جایی که خودم را فراموش بکنم. فراموش بشوم...مثلا بروم هندوستان زیر خورشید تابان، جنگل‌های سر به هم کشیده، ما بین مردمی عجیب و غریب...»او پس از سفر به هندوستان در نامه‌ای به مجتبی مینوی می‌نویسد: «شاید تنها جای دنیا که هنوز قابل دیدن باشد، قسمت هندوستان است که هنوز داخل احمق‌بازی‌ها و گندکاری‌های بین‌المللی نشده، هرکسی برای خودش دنیای جداگانه‌ای است. خداها، آدم‌ها، حیوانات باهم مخلوط می‌شود. مثلا مردی که جلو دریا چهارزانو نشسته خمیر نان را گوله گوله می‌کند و جلو ماهی‌ها می‌ریزد. گاوی که آزادانه در دکان‌ها گدایی می‌کند. لباس‌هایی عجیب و غریب. گاهی به نظرم می‌آید که در الف لیله زندگی می‌کنم.»

قسمتی از متن کتاب

بوف کور داستانی غم انگیز است که با اولین جملات آن، ناله و رنج سنگین فردی را می‌شنویم و می‌بینیم که هرآنچه کشیده، از مردم خود کشیده است؛ او کسی است که در انزجار و فرار از مردم، به سایه خود پناه می‌برد و تصمیم می‌گیرد فقط برای او بنویسد و با او حرف بزند. او نویسنده‌ای است که آن‌قدر در حصر دروغ‌ها و خیانت‌های جامعه رنج کشیده دیگر حتا نمی‌خواهد برای کسی بنویسد یا کسی صدایش را بشنود.می‌داند که هیچ‌کس قدرت درک او را ندارد. به راستی چطور ممکن است که آن زخم ها و دردهایی را که یک نویسنده آگاه در زندگی خود سال‌ها تجربه و احساس کرده به راحتی درک کرد. آیا می‌توان از طریق بحث که این رمان غربی است یا شرقی، سایکوفیکشن است یا سورئالیسم، تاریخ است یا حقیقت، بودایی است یا هندی، رئالیسم است یا رمانتیسیسم، پیام نویسنده را به طور کامل بیان کرد؟ البته نظر محققان و افرادی که به بررسی مفاهیم ذهنی یک کتاب می‌پردازند، مهم و لازم است اما باید مراقب بود که در هزارتوی پیچ در پیچ بحث، اصل پیام نویسنده گم نشود.

هدایت در بوف کور تقریبا بیست شخصیت گوناگون خلق کرده، آمیخته به شخصیت‌های انسانی، حیوانی و عناصر سمبلیک. او با کمک این شخصیت‌ها که اکثرا هم منفی هستند، نقش آنان را به عنوان عوامل مخرب یک جامعه نشان می‌دهد.
نگارنده در این بخش از کتاب سعی کرده هر شخصیت را جداگانه توضیح دهد و با مقایسه نمونه‌های آن‌ها در دیگر آثار ادبی، تاثیرپذیری هدایت را از آثار ادبی جهانی مورد مداقه و و واکاوی قرار دهد و هرچه بیشتر به نگاه و پیام هدایت در این اثر جاودانه نزدیک شود.