به گزارش رویداد فرهنگی، موتزارت در تاریخ 27 ژانویه 1756 میلادی در شهر اسلازبرگ اتریش به دنیا آمد. او از همان اوایل کودکی خود به واسطه پدرش که نوازنده ویولون بود با موسیقی آشنا شد. او یادگیری موسیقی را با تماشای کلاس‌های خواهرش آغاز کرد. در سه سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد. در چهار سالگی قطعه‌های کوتاه نواخت و در پنج سالگی نوشتن قطعه‌های خودش را آغاز کرد. اولین اجرای رسمی او در 6 سالگی‌اش انجام شد.

در قرن هجدهم میلادی اروپا در حال تجربه کردن تغییر و تحولات سیاسی پس از فروپاشی امپراطوری روم بود.  کشورهای کوچک زیادی در اروپا به وجود آمده که هر کدام به دنبال تثبیت حکومت خود و غلبه بر همسایگانشان بودند. حکمرانان اشرافی در هر کشور از موسیقی دانان می‌خواستند تا با هنر خود مردمان را سرگرم کرده، به آنها الهام ببخشند و آنها را به وجد بیاورند. در چنین فضایی بود که اسلازبرگ زادگاه یکی از اعجوبه‌های موسیقی شد.

از موتزارت بیش از 600 قطعه موسیقی به جا مانده است

ولفگنگ موتزارت تنها 35 سال عمر کرد ولی در همین عمر کوتاه موسیقی کلاسیک غربی را متحول ساخت. از موتزارت بیش از 600 قطعه موسیقی به جا مانده است. او توانایی نوشتن قطعه‌های موسیقی در سبک‌های مختلف را داشت و در همه آنها موفق بود. این امر او را با بقیه موسیقی‌دانان متفاوت می‌کرد.

«معجزه‌ای که خدا به اسلازبرگ اهدا کرد.» این توصیف لئوپارد موتزارت پدر ولفگنگ از او بود. او به توانایی و استعداد فرزندانش به خوبی آگاه بود و به همین دلیل بود که آنها را در سنین کودکی به سفر برد. مقاصد سفرشان اکثرا مراکز اصلی موسیقی در غرب اروپا بود: مونیخ، اشتوتگارد، ماینز، فرانکفورت، بروسل، لیون و پاریس از شهرهایی بودند که خانواده موتزارت به آنها سفر کردند. ولفگنگ و خواهرش در این شهرها به نواختن پرداختند. وقتی در 1766 به اسلازبرگ بازگشتند دیگر ولفگنگ، در اوج کودکی نوازنده و موسیقی‌دانی شناخته شده بود. 

در این سفرها بود که موتزارت جوان در لندن با جوهان کریستین باخ، جوان‌ترین پسر جوهان سباستین باخ آشنا شد. آشنایی با این موسیقی‌دان بزرگ جرقه‌ای در کار موتزارت زد و با تاثیر پذیری از کریستین باخ، موتزارت اولین سمفونی خود را نوشت.

در دسامبر 1769، موتزارت و پدرش اسلازبرگ را به مقصد ایتالیا ترک کردند. در آن زمان ولفگنگ 13 سال سن داشت و خواهرش دیگر قادر به همراهی او در کنسرت‌ها نبود چون که به سن ازدواج رسیده بود و طبق رسم جامعه در آن زمان دیگر اجازه اجرا در مکان‌های عمومی را نداشت.

در واتیکان وقتی کار گرگوری الگری را در کلیسای سیستین شنید توانست تمامی آن را از حفظ بازنویسی کند. پیش از آن این قطعه هرگز خارج از کلیسای سیستین اجرا نشده بود.

 موتزارت پس از بازگشت دوباره در کلیسایی مشغول به نوشتن موسیقی و اجرا شد. او که کار در کلیسا را مانع از رشد خود می دانست وطنش را با وجود نارضایتی اسقف اعظم کلیسا ترک کرد. ماردش آنا ماریا او را در این سفر همراهی کرد. موتزارت در سفرش به مونیخ ، پاریس و دیگر شهرها رفت و آن جا موقعیت‌های شغلی فراوانی یافت ولی نتوانست موفق ظاهر شود. بدترین قسمت سفرش زمانی بود که مادرش آنا ماریا مریض شد و فوت کرد. وقتی پدر موتزارت از مرگ همسرش خبردار شد ولفگنگ را به خانه بازخواند و برایش کاری در یک کلیسا پیدا کرد. در سال 1778 ولفگنگ موتزارت دوباره به اسلازبرگ بازگشت.

موتزارت بیشتر کنسرتو های پیانو نوشت و به وسیله آن‌ها زندگی خود را می‌گرداند. او سفرهای متعددی در اروپا می‌کرد و شهرت زیادی داشت. در بسیاری از شهرهای اروپا به اجرای کنسرت و اپرا پرداخت. برای حاکمان و اشرافیان موسیقی می‌نواخت و در کلیساهای زیادی کار کرد.

موتزارت در26 سالگی ازدواج کرد و صاحب 6 فرزند شد که دو تن از آنها در خردسالی از بین رفتند.

زندگی موتزارت شبیه به اشرافیان بود و او این سبک زندگی را می‌پسندید. شهرت و درآمدش از موسیقی به او اجازه زندگی اعیانی را می‌داد. موتزارت به طرز دیوانه کننده ای پرکار بود. با این حال پرخرجی او باعث می‌شد که با همه شهرت و موفقیتش او با مشکلات اقتصادی رو به رو شود و این مشکلات باعث افسردگی او شد.

در دهه سوم زندگی اش موتزارت دوران پرکار و موفقی را سپری کرد. از کارهای مهم او می‌توان به اپرای فلوت جادویی و اخرین کنسرتو پیانو اشاره کرد.

او در سپتامبر 1791 اپرای فلوت جادویی را برای پادشاه بوهمیا در پراگ اجرا کرد ولی بعد از آن به دلیل مشکلات کلیوی چند ماه بعد در تاریخ پنجم دسامبر جان خود را از دست داد.

ولفگنگ آمادئوس موتزارت امروز یکی از بزرگ‌ترین‌های موسیقی کلاسیک است و از موسیقی او در بسیاری از فیلم‌ها و انیمیشن‌ها استفاده شده و بعضی از کارهای بسیار محبوب او به گوش بسیاری آشناست.