به گزارش رویداد فرهنگی، نشست معرفي و بررسي كتاب «برگرفت شاهنامه به عنوان آئينه اي براي پادشاهان در سده هاي مياني» امروز (۱۸ بهمن ماه) با حضور نسرين عسكري، نويسنده كتاب و برگزيده بيست و پنجمين دوره جايزه جهاني كتاب سال و جمعي از پيشكسوتان عرصه ادب و فرهنگ در سراي اهل قلم برگزار شد.

نسرين عسكري در اين نشست اظهار كرد: در كتاب «برگرفت شاهنامه به عنوان آئينه اي براي پادشاهان در سده هاي مياني» سعي كردم برداشت نويسندگان و شاعراني كه بعد از فردوسي روي كار آمدند (تا دوره مغول) از اين كتاب فاخر بررسي كنم و ارائه دهم.

 وي ادامه داد: اين كه اين نويسندگان و شاعران وقتي به شاهنامه مراجعه كردند يا از اين كتاب، نقل قول كردند، دقيقاً چه چيزي مدنظرشان بوده است، موضوعي است كه در اين كتاب به آن پرداخته ام.

نويسنده كتاب «برگرفت شاهنامه به عنوان آئينه اي براي پادشاهان در سده هاي مياني» ادامه داد: به اين منظور سعي كردم هر مطلبي كه درباره شاهنامه نوشته شده است، جمع آوري كنم و با هم مطابقت دهم. به طور مثال درباره موضوع تأثير شاهنامه در مخاطبان، نخستين مطلبي كه به ذهنم رسيد داستان محمود غزنوي و فردوسي بود. كه بخشي از آن را از افرادي كه به اين داستان اشاره كرده اند، ارائه كردم.

اين محقق افزود: چون تاريخي بودن اين داستان را به صورت دقيق نمي دانستم، آن را كنار گذاشتم و سپس به افرادي كه در به نظم كشيده شدن شاهنامه موثر بودند، پرداختم. منظورم عبدالرزاق و پسرش و اين كه هر چند شاهنامه كار حكاسي و ادبي است اما اين خانواده براي به نظم كشيدن شاهنامه اهداف سياسي داشتند.

وي اظهار كرد: سپس درباره اين كه مطالعه شاهنامه چه فوايدي دارد، به مقدمه قديمي شاهنامه رجوع كردم و توضيح دادم. در ادامه سعي كردم در شاهنامه جست وجو كنم كه آيا اين فوايد را مي توان در آن يافت يا نه.

عسكري توضيح داد: سپس سراغ كتاب هايي رفتم كه ابياتي از شاهنامه ـ چه با استناد به فردوسي و چه بدون استناد به فردوسي ـ را ارائه كرده اند. اين ابيات را استخراج كردم و ضميمه كتاب  «برگرفت شاهنامه به عنوان آئينه اي براي پادشاهان در سده هاي مياني» كردم تا بتوانم نمايي از آن چه كه سايران از شاهنامه به كار برده اند، داشته باشم. در اين بخش، بيشتر سراغ كتاب هاي اندرزنامه رفتم.

اين نويسنده ادامه داد: سپس خودِ شاهنامه را بررسي كردم، در اين قسمت چون قادر به بررسي كل شاهنامه نبودم بخشي از شاهنامه را كه به داستان اردشير اشاره دارد، بررسي كردم. داستان اردشير را انتخاب كردم چون اردشير بنيانگذار دوره ساسانيان بود كه همواره به عنوان پادشاه ايده آل مطرح بود. وي يك شخصيت ايده آل در حداقل ادبيات ساسانيان بود؛ شخصيت واقعي تاريخي اردشير مد نظر من نبود بلكه ايده آل بودن آن برايم مهم بود.

وي عنوان كرد: در اين راستا ابتدا ساخت و اجزاي داستان اردشير را بررسي كردم و سعي كردم با نگاه به آموزه هاي زرتشتي، اين داستان را تحليل و در هر قسمت از داستان، آموزه هايي را به صورت سمبوليك بررسي كنم.

نويسنده كتاب «برگرفت شاهنامه به عنوان آئينه اي براي پادشاهان در سده هاي مياني» اظهار كرد: در ادامه، به متون اندرزي كه به اردشير نسبت داده شده اند، پرداختم و سپس آن ها را با متون عربي و كتاب هاي ترجمه شده از عربي به فارسي مقايسه كردم. در نهايت مفاهيم اخلاقي و سياسي داستان اردشير را استخراج كردم و در كتاب هاي اندرنامه مانند قابوس نامه بررسي كردم. همان مفاهيمي مه در داستان اردشير ديده شد، در اين كتاب ها نيز عنوان به عنوان به صورت مشخص و واضح توضيح داده شده اند.