به گزارش خبرنگار رویدادفرهنگی، نشست تقد و بررسی کتاب «کیک عروسی» با ترجمه و انتخاب مژده دقیقی با حضور مترجم، حسین میرعابدینی و حسین پاینده روز دوشنبه نهم بهمن‌ماه برگزار شد.

مژده دقیقی در ابتدای جلسه درباره ترجمه چند کتاب داستان کوتاه گفت: سال 79 اولین کتابی که ترجمه کردم به چاپ رسید. آن زمان درباره بازخورد آن مطمئن نبودم زیرا نویسندگانی که کارشان را ترجمه کردم در ایران شناخته شده نبودند. آن کتاب چند بار به چاپ رسید و من امیدوار شدم و سپس این روند را ادامه دادم. تا کنون پنج مجموعه به همین صورت به چاپ رسانده‌ام و در اتنخاب‌هایم وسواس بیشتری به خرج می‌دهم. ما در انتخاب‌هایمان با محدودیت‌ هم مواجه هستیم که کار را سخت می‌کند.

وی در ادامه درباره کتاب «کیک عروسی» گفت: در این مجموعه داستان‌ها از سبک‌های مختلفی هستند و نه اشتراک مضمونی دارند و نه سبکی ولی هر کدام در نوع خودشان داستان‌های خوبی هستند. یکی از مسائل مهمی که در این داستان‌ها به آن اشاره می‌شود، مسائل انسان مدرن است؛ مضامینی مانند تنهایی و مهاجرت.

دقیقی افزود: من نویسنده‌هایی را انتخاب کردم که کمتر در ایران شناخته شده‌اند البته چند تن از این نویسندگان در ایران شناخته شده هستند. انتخاب این آثار را از منابعی که داستان‌های کوتاه انگلیسی را معرفی می‌کنند، صورت گرفته است. آرزوی من نبود سانسور برای معرفی آثار دیگر نویسندگان خارجی به خوانندگان ایرانی است.

داستان کوتاه از سال 1330 در ایران معرفی می‌شود

حسین میرعابدینی، منتقد ادبی در ادامه جلسه از ترجمه مژده دقیقی تمجید کرد و گفت: داستان‌ کوتاه در ایران در سال 1330 برای اولین بار معرفی شد. داستان‌های کوتاه در مجله‌های چپ آن زمان برای اولین بار معرفی شدند. البته داستان کوتاه در قالب ادبی حکایت پیش از این در ادبیات فارسی به گونه‌ای وجود داشت.

وی ادامه داد: بعد از انقلاب سال 57 صفدر تقی‌زاده در دهه 60 و 70 چند آنتولوژی داستان کوتاه خوب منتشر کرد. مژده دقیقی نیز امروزه در بین مخاطبان داستان کوتاه شناخته شده است و خواننده می‌داند که ترجمه او خوب است.

میرعابدینی اهمیت کار مژده حقیقی را در شناساندن نویسندگان کمتر شناخته شده به مخاطب ایرانی عنوان کرد و گفت: حقیقی دریچه تازه‌ای رو به ادبیات جهان برای ما باز می‌کند. قلم مترجم هم بسیار شیرین است و متناسب با هر داستان کلمات را انتخاب کرده است تا سبک ادبی نویسنده را درست برساند.

وی سپس توضیحی درباره برخی از داستان‌های کتاب داد.

میرعابدینی در پایان به وضعیت داستان کوتاه  در ایران پرداخت و گفت: متاسفانه اکنون در ایران نویسندگان خیال می‌کنند که تا رمان ننویسند، آنها به صورت جدی به عنوان نویسنده شناخته نمی‌شوند. در صورتی که ما در داستان کوتاه در این دوره بسیار بهتر از رمان بوده‌ایم. ما در رمان‌نویسی جریانی پر توشه و تبار نداریم.

ترجمه به اندازه تالیف اهمیت دارد

سخنران پایانی این جلسه حسین پاینده بود. پاینده درباره اهمیت ترجمه صحبت کرد. پاینده عنوان کرد: ترجمه در جهانی که ما زبان یکدیگر را نمی‌فهمیم بسیار مهم است. اگر انسان‌ها زبان همدیگر را می‌فهمیدند، بسیاری از جنگ‌ها صورت نمی‌گرفت.

وی افزود: دقیقی در این کتاب داستان‌هایی از سبک‌های مختلف را ترجمه کرده است که کار سختی است. این تصور که مولف کتاب از مترجم آن با سوادتر است اشتباه است.

پاینده درباره داستان کوتاه اظهار داشت: در داستان کوتاه پسامدرن سکوت اهمیت دارد. درواقع ناگفته‌ها داستان را روایت می‌کند. خواندن داستان کوتاه تمرینی برای درک دیگری است. داستان نویس ایرانی معاصر درواقع میراث شاعران و نویسندگان گذشته را به دوش می‌کشد. نویسنده‌ای که با مردم دم‌خور شود نمی‌تواند داستان کوتاه بنویسد.