به گزارش خبرنگار رویداد فرهنگی، آیدا عمیدی نخستین شاعری بود که شعرهایش را خواند. او مجموعه شعرش با نام «لشکر شکست خورده کلمات» در سال 94 منتشر کرد.

شاعر بعدی روزبه سوهانی در سال 93 با مجموعه شعر «کشوری با دکمه‌های باز» و در سال 94 با مجموعه شعر « از نامت چند شعر کبود به دهانمان پس دادند» و به تازگی مجموعه شعر «برسد به استخوانهایت» چاپ شده است.

سوهانی سخنانش را با بیان اینکه در این حال و احوال که کتاب‌های شعر در 300 تا 500 نسخه چاپ می‌شود، شاید چنین نشست‌هایی به بهبود وضعیت کمک کند، آغاز کرد.

او گفت: برای من این کتاب پایان سه گانه است و بعد از این کتاب می‌خواهم راه‌های تازه‌ای را تجربه کنم، احساس می‌کنم این مسیر زبانی در این سه کتاب برای من به پختگی رسیده که شاید بهتر باشد سبک‌های دیگر نوشتن را تجربه کنم. کتاب اول برای من پرداختن به زبان و کند و کاو در آن بود، در کتاب دوم بیشتر به معنا وارد شدم و زبان به عنوان معنا آفریدن دیده شد با اینکه زبان ساختار است و در کتاب سوم هر دو این اتفاق می‌افتد و ترکیب این دو نگاه به زبان است.

حسن همایون در سال 92 با مجموعه شعر «برف تا کمر در تاریکی نشسته است» از انتشارات مروارید، در سال 95 با مجموعه شعر آشویتس خصوصی من نشر چشمه سخنران بعدی بود.

او درباره اینکه به تازگی برنده جایزه شاملو شده است و بار مسئولیتی که این جایزه بر عهده‌اش گذاشته گفت: اعتبار و سرمایه اجتماعی مایه گرفته از نام احمد شاملو برای فرد برگزیده مسئولیتی را از لحاظ اجتماعی و فرهنگی درپی دارد. او یگانه شاعر و مهمترین شاعری بود که در مواجهه با ناراستی، کژی و بی‌عدالتی سرخم نمی‌کرد و در دفاع از حقوق مردم بی‌هراس و دلهره با خلاقیتی تحسین برانگیز روایت می‌کرد. سعی و تلاش من هم بر این است که اعتبار و سرمایه اجتماعی مایه گرفته از نام احمد شاملو بتواند به نحوی بازتاب دهنده تلخی و ناکامی زیست اجتماعی، فردی و فرهنگی ما باشد.

ایمان صفری با مجموعه شعر مونتانا در سال 93 از نشر بوتیمار و به تازگی مجموعه شعر دچاز از نشر مروارید شاعر آخری بود که در این شب شعرهایش را خواند.

 او با بیان اینکه آنطور که باید و شاید مجموعه مونتانا دیده نشد، گفت: این بحث کلی است من به مافیا اعتقاد ندارم، من به صنعت فرهنگی ونخبه‌کشی اعتقاد دارم. اینها اجازه نمی‌دهند که شاعر رشد کند. این کتاب دو سال پیش تمام شد ولی تجدید چاپ نمی‌شود. متاسفانه پوپولیسم و صنعت فرهنگی باعث می‌شود کتاب فروش نکند و مردم ما کتاب خوب را نبینند و انسان‌های شریف در این وضعیت گم می‌شوند. به نظر من کم کاری از شاعرانی است که شعرشان فوق العاده است و عوام نمی‌پسندند، آنها باید فاصله را کم کنند.