به گزارش رویداد فرهنگی، دچار که به معنی مبتلا است در ادبیات کلاسیک دارای مفهوم تقریبا محدودی است اما در ادبیات مدرن می‌تواند چهره‌ و معانی مختلفی به خود بگیرد، چرا که دستاورد مدرنیته چیزهایی به جز عشق کلاسیک بوده است.

تنهایی، بارزترین دستاورد مدرنیته است

تنهایی، به خودی خود موجودی مبتلاست.

مبتلای به تنهایی، رنج و اندوه

چه کسی می‌تواند بگوید دچار یا مبتلا نیستم؟
حال، دفتری که ورق زده‌اید

زاییده معاشقه من با زبان پارسی‌ست.

شعری از کتاب

در امتداد مرگ

رفته ای

و بویت

باد را دیوانه کرده است

آیا باد روح شاعری است

که پس از مرگ آرام نمی‌گیرد

و نسیمی که می‌وزد

شعری‌ست که از ذهن باد می‌گذرد؟

بارها

دیده‌ام که چگونه

پشت پنجره خودکشی کرده

تا به تو خیره شود

آن‌چنان که عنکبوت‌ها در آن تار می‌زنند

آن چنان که ماه وسوسه می‌کند

من اما

به چیزهای دیگری می‌اندیشم

به این که آیا باد می‌تواند

آتشی را که به جان خودش افتاده خاموش کند؟

و سرزمینی که بادهای عاصی دارد

پرچمش رو زمین نمی‌ماند؟

و آیا بادی که از مرزها می‌گذرد

اندوهی بزرگ‌تر از وطن دارد؟

وطن

وطنم

زنی زیباست

که از چشم‌های زیادی رنج می‌برد

این پرسش‌ها

بوی خون می‌دهند

خونی که بارها ریخته شده

و حالا

در رگ‌های باد

مست شده و انتقام می‌گیرد

بی‌خیال انتقام

بی‌خیال پرسش

بی‌خیال مرگ

که مردی است

که زیر بار زندگی از مردی افتاده

بی‌خیال باد

که بارها خودکشی کرده، اما نمرده است

بی‌خیال من

که مرده‌ام و رویاهایم با پرنده‌های مهاجر رفته‌اند

ماه را نگاه کن

که به آن‌سوی پنجره پر کشیده است